nesteldrang of voorjaarskriebels

 

 

Vorig jaar had ik er volop 'last' van: nesteldrang!
Nou ja, 'last'..ik vond het eigenlijk wel fijn hoor..
ons huis werd super schoon (en nog een keer, en nóg een keer ;))

Nu weet ik niet of iedereen dat zoveel heeft; misschien als je
al van schoonmaken en opruimen houdt dat je het net een tikkie meer hebt.

Een hele lijst had ik..met klusjes die in ieder geval gedaan
moesten worden (en nog een keer, en...).
Stopcontacten werden gesopt, stukken muur geverfd,
voegen in de badkamer geschrobd, de roosters uit de afzuigkap
moesten blinkend schoon, overal werd opgeruimd en alles werd bijgehouden.
O ja, en aan de gordijnen zaten draadjes die afgeknipt
moesten worden en van een ander gordijn zat een hoekje een beetje los
dus dat werd even vastgestikt. Ja echt, zulke dingen stonden erop.

Daarnaast wilde ik alles op voorraad hebben zodat we niet
mis zouden grijpen, en kookten we maaltijden voor in de vriezer.

Vorig jaar dit weekend had ik sterk het gevoel dat het ons laatste
weekend samen was en ging ik op zaterdag nog even naar de markt
om wat voorjaarsdingen in huis te halen.
Het stond geloof ik erg gezellig, maar ik weet nog dat ik een paar
dagen na de bevalling weer wat meer beneden kwam
en dacht: o ja, dat had ik allemaal neergezet.
Uit een vorig leven leek het wel.
Ook al omdat je eigen huis opeens een beetje vreemd voelt.
Tenminste, ik had dat wel. Waarschijnlijk omdat ik de eerste dagen
vooral veel boven was; omdat je helemaal op de baby gericht bent
én omdat een ander je huishouden draaiende houdt.

En nu? Nu kreeg ik gister de voorjaarskriebels.
De zon scheen zó heerlijk naar binnen..maar niet zo heel helder
want er lag een dikke laag vuil op de ramen.
Achter was het heerlijk warm en kon ik zelfs even lekker met m'n
gezicht in het zonnetje,voor vroren alleen m'n handen er bijna af zo'n koude wind...
máár, de ramen zijn gedaan!

Eigenlijk snap ik niet dat ik het niet vaker doe, want het is best
een lekker werkje en zoveel tijd kost het nou ook weer niet.
Nou ja, misschien iets meer van die schematische poetsdrang
van vorig jaar invoeren om het niet pas weer te doen als we niet
meer naar buiten kunnen kijken!

 

 

een aangename geur verspreiden



 

 

 

Vindt je dat ook zo heerlijk..dat je iets aan het bakken bent/hebt gebakken,

en zo'n heerlijke geur verspreidt zich door het hele huis?!

 

Dit is net zo iets, maar dan zonder het bakken ;)

 

Wat heb je nodig?

 

Bijvoorbeeld:

- wat gedroogde sinaasappelschijfjes

- paar kaneelstokjes

- steranijs

- kruidnagels

- vanillestokje

 

of een combinatie van een paar van deze dingen.

Je kunt er ook nog een extract of geurolie bij doen, bijv. kaneel om het nog sterker te laten ruiken.

 

Voor de sinaasappelschijfjes: snijd dunne plakjes en laat deze drogen. Een paar uur op een lage temperatuur in de oven of (wat ik zelf altijd doe) een tijdje op de verwarming.

 

Doe het bij elkaar in een glazen potje en schenk er warm water overheen, zo komen de geuren vrij. Zet het dan op een theelichtje zodat het warm blijft en lekker blijft ruiken.

(Het kan ook in een pannetje op het fornuis maar dan kost het natuurlijk wel gas/energie)

 

Ook leuk: doe  het in een zakje of weckpotje, pak het mooi in en geef het cadeau!

 

 

 

 

 

 

just for a little while..

Vanmiddag haalde ik Annejet uit haar bedje.
Meestal is ze er dan nog niet gelijk 'klaar' voor en voed ik haar dan, waardoor ze iets lekkerder wakker wordt.
Vandaag gingen haar oogjes tijdens het drinken weer dicht en ook toen ik haar overeind haalde,
ging ze tegen me aan liggen en viel weer in slaap.
Nou, dat gebeurd eigenlijk nooit meer, dat ze tegen me aan ligt te slapen.

Het boek wat ik aan het lezen was, lag buiten handbereik. Net als m'n telefoon.
Dus daar zat ik.
Voelde haar warme lijfje, legde m'n hoofd tegen haar hoofdje, luisterde naar haar ademhaling.
Ik zat.
Niks te doen.
En dacht: dit ís het, dit moment.
Mijn leven. Mijn meisje.

En het deed me terugdenken aan al die uren in die eerste maanden dat ik zo met haar zat.
Na de voedingen, om het beter te laten zakken.
Of omdat ze zo nou eenmaal het beste sliep.
Of omdat het gewoon zo heerlijk was.

Vond ik het dat nou altijd fijn?
Nee, soms werd het zwaar, of was het saai..wilde ik m'n handen en m'n armen vrij.
Of twijfelde ik, omdat 'men' het raar vond om zoveel met haar te zitten.

Tsja, deed ik die dagen wat minder in huis? Vast wel.
Had ik minder tijd voor mezelf? Zeker.
Keek ik teveel tv (geluidloos, dat wel) omdat ik toch op de bank zat? Waarschijnlijk.

En toch, als ik er over nadenk, denk ik: time well spend!!
Want hoeveel uur, over een leven genomen, brengt een kind nou bij de moeder (of vader)
op schoot door?
Wat zeg ik, over een paar jaar zal ze er waarschijnlijk alleen nog maar zin in hebben als ze moe of hangerig of gevallen is.
Een enkele keer voor de gezelligheid.

Ik las in mijn boekje waar ik over Annejet schrijf, een maand nadat ze geboren was
(en vlak daarvoor schrijf ik dat ik slecht geslapen had en ze 's ochtends al weer huilend
wakker werd en ik niet wilde):

'Net, toen ze na de voeding, met haar gezichtje in m'n hals tegen me aan in slaap
was gevallen en ik haar bekeek, realiseerde ik me iets.
Ze is maar één keer baby, maar één keer zo klein,
deze tijd beleven we met haar maar één keer.
Je hoort zo vaak mensen zeggen: Waar is de tijd gebleven, het gaat zo snel voorbij,
geniet er nog maar van.
En ik dacht: ik wil het koesteren, dit moment. Dit alleen is wat er toe doet.
Jij en ik samen. Jouw koppie op m'n schouder, dicht tegen mij aan.'


Dus ach, dan 'verspil' ik maar wat uren met 'alleen maar zitten'.
Er komt vast een tijd...ooit, als ze een grote meid is, dat ik met weemoed terugdenk
aan de keren dat ze tegen me aan lag.
Dat ik zou willen dat ze nog even zo klein was,
nog even haar warme lijfje tegen me aan,
mijn hoofd tegen haar hoofd.

Grijs gebied, a touch of gold en pumpkin pie

Ik wilde vanmorgen iets schrijven over grijs en november..
en toen zag ik dit!

Niet bepaald grijs dus..blauwe lucht, zon en nog zulke mooie kleuren. A touch of gold.
(in het echt nog mooier dan op de foto)

Toch heeft november ze wel..van die dagen waarop het niet licht lijkt te worden.
Een grijs gebied,
zo tussen de oktober-herfstmaand en december-feestmaand in.
Guur en mistig
en wennen aan kou.

Wat ik dan wel fijn vind, is om lekker binnen bezig te zijn.
En dan bijvoorbeeld met iets wat een beetje
warmte en 'comfort' biedt.
Bakken of kokkerellen;
ik geniet daar toch meer van als het buiten onder de 10 graden is.

En wat helemaal past bij deze tijd van het jaar, zijn pompoenen.
Op internet zie je ze voorbijkomen in het kader van Halloween,
of Thanksgiving.
Laatst had ik er één gekocht met een nog onbestemd doel
en ineens had ik zo'n zin om het één en ander uit te proberen.
Zou ik gaan voor een kruidige warme soep of een 'pumpkin spiced smoothie'?
Geroosterde pompoen uit de oven?

Ik had 750 gram pompoen en maakte het volgende:
Een pompoentaart naar een recept van Jamie Oliver.
http://www.okokorecepten.nl/recept/bakrecepten/pompoentaart/jamie-oliver-perfecte-zoete-pompoentaart
Het werd een kleintje dus gebruikte ik overal de helft van. Helaas mislukte het deeg een beetje, maar de vulling was heerlijk! Zo lekker, dat ik dacht, daar wil ik nog wel iets mee maken.

Voor de vulling van de taart moest je pompoen in melk, suiker en vanille koken en dan pureren (en nog 2 eieren toevoegen).
Dit deed ik opnieuw met de pompoen die ik nog over had, en voegde er ook nog wat kaneel aan toe.
Vervolgens bakte ik van de ene helft pannenkoeken

en van de andere helft muffins.

Daarvoor gebruikte ik verder geen recept.
Voor het pannenkoekenbeslag voegde ik eieren en bloem toe tot het een mooi beslag werd.

En voor de muffins ook eieren en bloem, en bakpoeder en zonnebloemolie.

Drie verschillende eindproducten en dat allemaal van één pompoen voor 50 cent.
Leuk om nieuwe dingen uit te proberen en fijn als het dan lukt.
En allemaal zó heerlijk...
daar wordt je weer lekker warm van!

Fijne week!