mandarijnen,drop en mayonaise

 

6 maanden zwanger, tijd voor een update!

Zo'n derde zwangerschap vind ik in alle opzichten toch weer heel anders
dan de eerste en de tweede.

Bij de eerste zwangerschap deed ik alles: ik las boeken en informatie op internet,
ik deed oefeningen en at voornamelijk gezond, tot het eind toe bleef ik prima
in beweging, ik struinde internet af voor kinderwagens en babykamers en verdiepte
me in borstvoeding en draagdoeken. En wat keek ik de weken vooruit en hoopte ik
vanaf week 12 dat er toch eindelijk wel wat te zien zou zijn.
Ik smeerde m'n buik in,schreef van alles in een boekje voor later 
voor Annejet en maakte VEEL foto's.
Maar ook maakte ik me zorgen toen ik een keer een wat hogere bloeddruk had,
als ik iets voelde wat niet normaal leek en had ik een vrij romantisch beeld over
hoe alles zou gaan als de baby er eenmaal zou zijn.

Bij de tweede ging dat al compleet anders.
Informatie zoeken deed ik niet meer zoveel, want nu was ik ervaringsdeskundige.
Kleine, onbelangrijke zorgjes en vraagjes vielen weg omdat ik nu een goed beeld
had van hoe het leven met een baby was, wat ik belangrijk vond en wat niet.
Ik maakte me ook niet meer druk als er gezegd werd dat m'n baarmoeder een keer
hoger dan gemiddeld kwam (?) en toen m'n bloeddruk weer standaard wat hoger
leek te liggen.
Van smeren en uitrusten en foto's maken kwam ook al een stuk minder en een
babykamer + verdere uitrusting bleef achterwege.
Wel kwam er een nieuwe draagdoek bij en kochten we een co-sleeper.
Wat het extra bijzonder maakte, was dat er nu een klein meisje was die zich
al verheugde op de komst van haar zusje en kusjes gaf op mama's buik.

Ik weet niet helemaal de juiste woorden te vinden om het te omschrijven,
maar deze derde zwangerschap voel ik me minder zwanger.
Alsof je het er een beetje bij doet...
De eerste keer ging ik er als het ware helemaal in op, de tweede keer was dat
al minder en de derde keer heb je het idee dat je het wel weet.
Dat klinkt misschien wat vreemd, alsof het niet mooi en bijzonder is, terwijl
dat het zeker wel is.
De blijdschap over het geschenk van nieuw leven, het wonderlijk mooie van
zo'n klein wezentje wat daar vanbinnen aan het groeien is, de zachte eerste 
plopjes van beweging tot het gevoel dat er de koprol gedaan wordt.
En wat is het geweldig om de meiden 'mee te laten beleven', vooral Annejet
begrijpt er nu zoveel meer van. En om ze te vertellen dat ze een broertje
krijgen (ja voor de mensen die het nog niet wisten: het is een jongen! :))

Maar verder zijn er ook heel veel andere dingen die aandacht vragen.
Het gewone leven is meer aanwezig met twee kids die rondlopen.
Annejet die naar school gaat, al onze verjaardagen die in januari-februari-maart vallen.
Een cursus die ik zo lang mogelijk nog wil blijven geven en o ja, in december
moest er ook nog even afgereden worden!

Een babykamer doen we ook deze keer niet aan.
Het grappige is dat ik dat eerst nog zei alsof het ook makkelijk was en werk scheelde.
Ondertussen hebben we hier echter een kleine interne verhuizing en houden we grote opruiming,
wat eigenlijk veel meer werk is en tijd kost dan 'alleen maar' een
babykamer inrichten.

Aan de andere kant heb ik tijdens deze zwangerschap ook geleerd dat het
verre van vanzelfsprekend is dat alles 'gewoon goed' gaat.
Zo moest ik aan het begin van de zwangerschap onverwachts geopereerd worden,
maar bleek met de baby gelukkig alles goed te gaan.
En soms wordt je er zomaar bij stil gezet dat het niet vanzelf gaat.
Dan voel ik me wat labieler of geeft m'n lichaam opeens aan dat ik het rustiger
aan moet doen.

Misschien denk je nu: maar waar komt nou de titel 'mandarijnen, drop en
mayonaise' vandaan?  Wat heeft dat met het hele verhaal te maken?

Eten als je zwanger bent, kan ook zomaar ineens helemaal veranderen.
Misselijk zijn, geen eetlust hebben, alles heel sterk ruiken...
Gelukkig was ik minder misselijk dan bij de meiden, maar soms heb ik absoluut
geen inspiratie voor het avondeten.

Wat ik altijd wel grappig vind, is die verhalen over 'cravings'.
Ik heb nog nooit iemand gesproken die écht rare dingen at, zoals de befaamde
augurken (met slagroom).
Volgens mij is het voor een deel gewoon jezelf dingen toezeggen die je altijd
al lekker vind, met het excuus 'ik wil dit gewoon eten, ik ben toch zwanger!'
Dat heb ik bijvoorbeeld met drop...
Maar ook had ik plotseling enorme zin in een kroket, terwijl ik die echt al
in geen jáááren had gegeten. Of wil ik gewoon 'iets met mayonaise' eten.
Tsja..
Mandarijnen kon ik er ook zo vijf achter elkaar weg-eten, dat heft het
wel weer op toch?! :)

advent ~ gedachtenvol gedenken ~ verwachtingsvol uitzien

Voor veel mensen is december een drukke maand:
sinterklaas, kerst, al dan niet gepaard met vieringen of inkopen.
De één houdt er van, de ander kan niet wachten tot het januari is.

En dan is het ineens kerst..
door alles eromheen bedenk je 's ochtends opeens dat je vandaag stil staat
bij de geboorte van de Heere Jezus.
En heel misschien vliegen tijdens het zingen van 'Komt laten wij aanbidden'
je gedachten al weer een beetje naar de gasten die je straks ontvangt
of het gerecht wat je nog moet bereiden en de planning daarvoor.

Ik moet eerlijk zeggen dat er best wat jaren geweest zijn dat kerst iets was
wat me niet heel erg bezig hield.
Meer een traditiegetrouw 'o ja, hier staan we bij stil' dan dat het ook echt wat
met me deed.

Een manier om meer naar kerst toe te leven is om daar tijdens advent al mee bezig
te zijn.
Advent komt van het Latijnse woord 'adventus' wat komst betekent.
De komst van Jezus naar deze wereld, wat we dan vieren met kerst.
 
Maar hoe kijk je dan uit naar een komst die al geweest is?
Wat ons dit jaar hielp is door tijdens advent een boekje te lezen waarin elke dag
een symbool centraal staat dat verwijst naar een Bijbelse geschiedenis of profetie over de komst en het werk van Jezus.
Het laat zo als het ware de weg zien die God ging met Zijn volk en hoe Hij Zijn belofte
nakwam.
De symbolen kun je aan een 'boom' hangen, die dan verwijst naar de boom van Isaï,
een afgekapte boom waar toch nog nieuw leven uit voortkwam.
 
Van te voren was ik van plan om er zelf vorm aan te geven maar heb uiteindelijk
dit jaar toch gekozen voor een kant en klaar boekje.
(De boom van Isaï, uitzien naar het Kerstfeest van Willemieke Kloosterman-Coster
en Anneke Kloosterman - van der Sluys).
De verhalen zijn voor onze kinderen nog wel een beetje lastig te begrijpen.
Maar wat we vooral steeds naar voren halen, is dat God trouw is en Zijn beloften
nakomt, ook als het soms lijkt van niet.
 
Annejet is ook echt op een leeftijd dat ze dit helemaal geweldig vindt.
Elke dag mag zij het symbool pakken en ophangen..al zouden wij het
vergeten dan herinnert ze er ons wel aan!
 
Ook verder moet ik zeggen dat door het betekenisvol voor kinderen te maken,
ik er zelf ook meer mee bezig ben en het zo ook echt iets wordt om
naar uit te kijken!
 

 

in blijde verwachting

 

 

 

 

Als alles goed mag gaan,hopen wij over ongeveer een half jaar 

opnieuw een kindje te krijgen.

Dank aan God die elk nieuw leven vormt!

 

 

 

 

 

 

'You shaped me first inside, then out;

You formed me in my mother's womb.

I thank You, High God -

You're breathtaking!

Body and soul, I am marvelously made.

I worship in adoration - what a creation.

You know me inside and out,

You know every bone in my body;

You know exactly how I was made, bit by bit.,

how I was sculpted from nothing into something.

Like an open book,You watched me grow from conception to birth;

all the stages of my life were spread out before You.

The days of my life all prepared

before I'd even lived one day.'

Psalm 13913-16, MSG

het is herfst

Waar menigeen in augustus verzucht dat de zomer al weer bijna afgelopen is

of betreurt dat het geen goede zomer was, kijk ik stiekem al weer een beetje uit

naar de herfst.

Het heeft even geduurd voor ik het door had, maar ik hou echt van de herfst!

 

Begin september fietste ik over de singels..de zon was net door de mist heen

gekomen en de eerste bomen begonnen al bruin te kleuren.

En opeens rook ik het: het is herfst!!

 

Ja het wordt 's avonds eerder donker en ja, helaas regent het misschien wat vaker.

Maar de herfst heeft voor mij iets speciaals..

de geur van gevallen bladeren

het harde waaien

de mooie avondluchten

de schoonheid van de natuur

het zachter wordende zonlicht.

 

Langzaamaan trekken we weer wat naar binnen

en wordt het tijd voor kaarsen aan en

met een haakwerkje op de bank.

 

Stampen in de plassen,

blaadjes en kastanjes rapen

en natuurlijk,

extra genieten van die

prachtige mooie zonnige warme dagen!

 

 

 

 

niet geposeerd





die foto's

die net dat moment

dat gevoel

die blik

die lach

vastleggen

 

PUUR

 

dat is misschien nog wel het beste woord

voor die foto's die niet geposeerd zijn

 

zeker van kinderen vind ik foto's

vaak zo PUUR

 

waar het plezier afspat

of juist de onwil

of de totale geconcentreerdheid

 

 zich nog niet druk makend

om hóe ze er op staan

 

soms vind ik het gewoon leuk

om niet 'de mooiste'

uit te kiezen

maar 'de echtste'

 

 

 

 

this heartache inside me

'and we will worship, worship
forever in Your presence we will sing'

I sing it out loud, with a longing heart.
But I'm standing here at the kitchen sink trying so hard to find You HERE.

Forever in Your presence..Yes Lord!

But I feel this pain and this longing because it is NOT YET

The other night when I was full of the Holy Spirit, I felt it, Your presence.
So close, so full of joy and love for You.

The first week after it was still there.
Bursting out of my soul, unable to keep silent.

I also felt kind of sad, missing something, melancholic.

Now I know what it is..
it is because it is NOT YET

the closer I come
the more I know what I'm still missing

the closer I feel You
the more I feel
that heaven is far away

and as long as I'm on this earth
there will be this heartache
this deep, deep longing
to be one with my God and Father

but this pain
isn't just painful though
because it also makes me
stretch forward
reaching out
for more of You 
in me 
THIS moment

with in my heart 
the certainty
that not yet
only means that
THE BEST 
is YET TO COME

zand kun je niet drinken

'zand kun je niet drinken lieverd' zei ik
maar is dat echt zo?

ik weet niet of bijen kunnen zingen
en zijn 'vriendjes' die je niet kunt zien
ook niet waar?

soms wil ik graag dat je kleren schoon blijven
en je haren netjes
maar waarom?

en is het echt zo moeilijk om
mijn tempo even
aan jouw wereldje
gelijk te laten lopen?

hoe komt het toch dat mijn fantasie
het opgeeft na
10 keer hetzelfde spelletje
maar jij nog lang niet klaar bent?

'mama ik ben een peuter
en jij een volwassene'
en dat zegt misschien wel alles

'God made childhood joyous, full of life, bubbling over with laughter,
playful, bright and Sunny.
We should put into their childhood days just as much Sunshine and gladness,
just as much cheerful pleasure as possible.

Pour in the Sunshine about them in youth.
Let them be HAPPY, encourage all innocent joy, provide pleasant games for them,
romp and play with them; be a CHILD again among them.
Then God's blessing will come upon your home, and your children wil grow up Sunny-hearted, gentle, affectionate, joyous themselves and joy-bearers to the world.'

(J.R. Miller)