mandarijnen,drop en mayonaise

 

6 maanden zwanger, tijd voor een update!

Zo'n derde zwangerschap vind ik in alle opzichten toch weer heel anders
dan de eerste en de tweede.

Bij de eerste zwangerschap deed ik alles: ik las boeken en informatie op internet,
ik deed oefeningen en at voornamelijk gezond, tot het eind toe bleef ik prima
in beweging, ik struinde internet af voor kinderwagens en babykamers en verdiepte
me in borstvoeding en draagdoeken. En wat keek ik de weken vooruit en hoopte ik
vanaf week 12 dat er toch eindelijk wel wat te zien zou zijn.
Ik smeerde m'n buik in,schreef van alles in een boekje voor later 
voor Annejet en maakte VEEL foto's.
Maar ook maakte ik me zorgen toen ik een keer een wat hogere bloeddruk had,
als ik iets voelde wat niet normaal leek en had ik een vrij romantisch beeld over
hoe alles zou gaan als de baby er eenmaal zou zijn.

Bij de tweede ging dat al compleet anders.
Informatie zoeken deed ik niet meer zoveel, want nu was ik ervaringsdeskundige.
Kleine, onbelangrijke zorgjes en vraagjes vielen weg omdat ik nu een goed beeld
had van hoe het leven met een baby was, wat ik belangrijk vond en wat niet.
Ik maakte me ook niet meer druk als er gezegd werd dat m'n baarmoeder een keer
hoger dan gemiddeld kwam (?) en toen m'n bloeddruk weer standaard wat hoger
leek te liggen.
Van smeren en uitrusten en foto's maken kwam ook al een stuk minder en een
babykamer + verdere uitrusting bleef achterwege.
Wel kwam er een nieuwe draagdoek bij en kochten we een co-sleeper.
Wat het extra bijzonder maakte, was dat er nu een klein meisje was die zich
al verheugde op de komst van haar zusje en kusjes gaf op mama's buik.

Ik weet niet helemaal de juiste woorden te vinden om het te omschrijven,
maar deze derde zwangerschap voel ik me minder zwanger.
Alsof je het er een beetje bij doet...
De eerste keer ging ik er als het ware helemaal in op, de tweede keer was dat
al minder en de derde keer heb je het idee dat je het wel weet.
Dat klinkt misschien wat vreemd, alsof het niet mooi en bijzonder is, terwijl
dat het zeker wel is.
De blijdschap over het geschenk van nieuw leven, het wonderlijk mooie van
zo'n klein wezentje wat daar vanbinnen aan het groeien is, de zachte eerste 
plopjes van beweging tot het gevoel dat er de koprol gedaan wordt.
En wat is het geweldig om de meiden 'mee te laten beleven', vooral Annejet
begrijpt er nu zoveel meer van. En om ze te vertellen dat ze een broertje
krijgen (ja voor de mensen die het nog niet wisten: het is een jongen! :))

Maar verder zijn er ook heel veel andere dingen die aandacht vragen.
Het gewone leven is meer aanwezig met twee kids die rondlopen.
Annejet die naar school gaat, al onze verjaardagen die in januari-februari-maart vallen.
Een cursus die ik zo lang mogelijk nog wil blijven geven en o ja, in december
moest er ook nog even afgereden worden!

Een babykamer doen we ook deze keer niet aan.
Het grappige is dat ik dat eerst nog zei alsof het ook makkelijk was en werk scheelde.
Ondertussen hebben we hier echter een kleine interne verhuizing en houden we grote opruiming,
wat eigenlijk veel meer werk is en tijd kost dan 'alleen maar' een
babykamer inrichten.

Aan de andere kant heb ik tijdens deze zwangerschap ook geleerd dat het
verre van vanzelfsprekend is dat alles 'gewoon goed' gaat.
Zo moest ik aan het begin van de zwangerschap onverwachts geopereerd worden,
maar bleek met de baby gelukkig alles goed te gaan.
En soms wordt je er zomaar bij stil gezet dat het niet vanzelf gaat.
Dan voel ik me wat labieler of geeft m'n lichaam opeens aan dat ik het rustiger
aan moet doen.

Misschien denk je nu: maar waar komt nou de titel 'mandarijnen, drop en
mayonaise' vandaan?  Wat heeft dat met het hele verhaal te maken?

Eten als je zwanger bent, kan ook zomaar ineens helemaal veranderen.
Misselijk zijn, geen eetlust hebben, alles heel sterk ruiken...
Gelukkig was ik minder misselijk dan bij de meiden, maar soms heb ik absoluut
geen inspiratie voor het avondeten.

Wat ik altijd wel grappig vind, is die verhalen over 'cravings'.
Ik heb nog nooit iemand gesproken die écht rare dingen at, zoals de befaamde
augurken (met slagroom).
Volgens mij is het voor een deel gewoon jezelf dingen toezeggen die je altijd
al lekker vind, met het excuus 'ik wil dit gewoon eten, ik ben toch zwanger!'
Dat heb ik bijvoorbeeld met drop...
Maar ook had ik plotseling enorme zin in een kroket, terwijl ik die echt al
in geen jáááren had gegeten. Of wil ik gewoon 'iets met mayonaise' eten.
Tsja..
Mandarijnen kon ik er ook zo vijf achter elkaar weg-eten, dat heft het
wel weer op toch?! :)