lieve Annejet,
Zo vlak voor je verjaardag moet ik terugdenken aan vorig jaar.
Toen je niet alleen bijna jarig was, maar ook bijna een zusje kreeg.
Wat hadden we het er veel over: dat de baby in mama's buik bijna geboren
zou worden en dat jij dan grote zus zou zijn.
Die nacht lag je nog tegen mama aan, zoals zo vaak.
Daar ging je dan, de volgende ochtend, met opa en oma mee, met knuffels
en voor de zekerheid een tasje kleren.
Gelukkig mocht je 's middags al weer terugkomen om je kleine lieve zusje
te bewonderen.
En hoewel je vanaf het begin dol was en bent op haar, veranderde er vanaf dat moment
ook heel veel.
We waren niet meer samen, jij en ik, en daar moesten we allebei evenveel aan wennen.
Als je soms 's nachts wakker werd en riep om mama en vervolgens moest huilen omdat
mama niet kon komen (papa gelukkig wel), dan huilde ik wel een beetje met je mee.
Die eerste tijd was maar gek, en toch deed je het supergoed.
Mama en de zuster helpen, Joselien vasthouden en aaien en soms heerlijk zelf spelen.
Gelukkig werd alles daarna steeds gewoner, hoewel je nu wel altijd de aandacht moest delen.
Natuurlijk was (en is) dat wel eens lastig en soms gingen we daarom ook wel lekker even
samen weg: naar de stad of een stukje fietsen.
Het grote zus worden, veranderde je ook en maakte je opeens een stuk 'ouder'.
Nu zijn we een jaar verder en wat ben je gegroeid en veranderd.
Zeker nu je bijna jarig bent, lijkt het alsof je even wilt laten merken dat je
écht bijna drie bent.
De meeste mensen zien je vooral als een rustig en verlegen meisje, maar
af en toe heb je ook heuse peuterdriftbuien.
Je bent zo wijs (en soms ook zo bijdehand).
Met de precisie van een..wel...3-jarige peuter wijs je me af en toe terecht
(dat zei ik al mama) of verbeter je me, en ja, meestal heb je dan ook gelijk (zucht).
Ik vind het geweldig dat je een enorm levendige fantasie hebt (en soms iets minder
geweldig om de hele dag bij allerlei spelletjes betrokken te worden en koekjes en ijsjes van duplo te eten).
Je kunt goed en geconcentreerd spelen en hebt daar vaak niet veel voor nodig.
Met je knuffels houdt je hele verhalen en speel je van alles na,
regelmatig hoor ik mezelf dan ook terug.
Dat geldt ook als je Joselien soms 'bestraft': nee hoor Joos, dat mag je niet doen.
Ik méén het. :)
Als we naar buiten gaan, ben je altijd blij (dat vind ik echt heel fijn mam, dat is een goed idee).
Kleuren en knutselen zijn favoriet, je puzzelt graag en houdt van boekjes lezen of
voorgelezen worden.
Je helpt mama graag met tafeldekken, stoffen, was opvouwen of boodschappen doen.
En natuurlijk wil je alles ZELF doen.
Een tijdje terug werden we pappie en mammie, nu is het vaak pap of mam of
heb je het over wie je vader en moeder zijn.
O ja, en ook alle doopnamen weet je dus die worden regelmatig opgenoemd.
Regelmatig noem ik je 'smeerpoetsje' of 'likkepotje'..want je houdt van 'vies doen'
met je eten.
Eet je brood meestal met je handen, likt de boter er af of uit de boterpot (wat niet mag).
En 's avonds vraag je of je mag 'snoepen' van je yoghurt; daarmee bedoel je met je
vingers het laatste beetje er uit likken. Hm..
Elke dag wacht je papa op met cadeautjes als hij thuiskomt: speelgoed, een tekening
of blaadjes van buiten.
Je bent lief, vrolijk en origineel en hebt allerlei grappige woordjes
zoals hoestwijn (ipv drank) en kersenbomen (ipv kerstbomen).
Wat wordt je toch groot (dat ga ik vast nog HEEL VAAK zeggen)!
Je staat al ingeschreven bij de basisschool en gaat sinds een maand naar de
peuterspeelzaal, wat je erg leuk vindt.
Vol enthousiasme uit je je liefde met knuffels en kusjes.
Gisteren stond je voor me en pakte je m'n gezicht vast en gaf een kus.
En terwijl ik van zo dichtbij in je mooie gezichtje met je heerlijke pretoogjes keek,
stroomde m'n hart vol.
Op zo'n moment kan het me nog steeds verwonderen dat je van mij, van ons bent.
Uit ons ontstaan, en uniek!
Er is niemand op de wereld zoals jij.
Wat bof ik toch dat jij mijn dochter bent.
liefs,
mama
