voor wie schrijf ik

Een heel aantal bloggers hebben ergens in hun ondertitel of op een andere plek
op hun blog omschreven wat voor soort blog het is.
Bijvoorbeeld: 'over vrouw zijn, moederschap en gezin'.
Of 'het leven van een thuisblijfmoeder'. Of 'over christen zijn'. Of 'gezond leven en eten'.

Enzovoorts. Je snapt wat ik bedoel.
Het geeft mensen de mogelijkheid om in één oogopslag te zien
wat er zo ongeveer geschreven wordt en of het hen interesseert.
Wat ze kunnen verwachten ook.
En het geeft voor de blogger zelf natuurlijk ook een zekere richtlijn, een kader.
Niet dat iemand jou op je eigen blog kan inperken, maar als je claimt een
blog te zijn over suikervrij eten en je schrijft keer op keer over technische snufjes..
tsja dan kan het  zijn dat wat lezers afhaken natuurlijk.

Ik heb dat eigenlijk nooit gedaan omdat ik het niet zo goed wist.
Misschien wilde ik mezelf dus niet inperken?
Mijn blog mag overal over gaan.

Maar soms zit het dan ineens in mijn hoofd:
voor wie schrijf ik dit? Wie lezen het?

Dat kan dan twee kanten opgaan:
Is het interessant voor mijn lezers?
Of, ik twijfel over mijn openheid en kwetsbaar opstellen.

Het eerste is misschien een beetje gek.
Tenslotte verplicht ik niemand tot het lezen ervan.

Het tweede ligt wat complexer.
Ja, het is soms eng. Eng om meningen en gevoelens openbaar te plaatsen.
Eng om je twijfels en moeilijkheden te laten zien.
Maar het is ook zoals ik wil zijn en wil schrijven.
Niet mooier voordoen dan het is, eerlijk zijn.
Transparant.
Openheid.
Natuurlijk kies ik wat ik wel of niet deel,
maar in kwetsbaarheid en openheid ligt ook verbondenheid.
Door te schrijven vanuit mijn hart hoop ik een verbinding te leggen
naar het hart van iemand anders.

Het schrijven doe ik ook voor mezelf.
Er zijn wel eens bloggers die zeggen:
ik schrijf gewoon voor mezelf, ook al zou niemand het lezen dan nog
vind ik het leuk.
In zekere zin herken ik dat: ik vind het schrijven op zich heel leuk!
Het delen van iets..het zoeken naar woorden, het vormen van zinnen.
Maar toch ben ik heel eerlijk: als niemand het zou lezen weet ik niet of ik
blogs zou blijven publiceren.

En ten slotte,
bid ik dat God mij via mijn blog mag gebruiken.
Mij zal inspireren om anderen te inspireren.
Mij aanraakt om anderen aan te raken.
Hoop ik open te staan voor Zijn woorden en wijsheid
om die te kunnen delen.

Dat is echt het hogere doel.
Ook het moeilijkste doel en het komt er lang niet altijd van
maar het is wel mijn inzet, wens en verlangen!

Als laatste wil ik jullie bedanken.
Voor het lezen, het reageren.
Ik weet dat er blogs zijn met duizenden volgers en views,
maar het verwonderd mij nog altijd dat er honderden mensen
zijn die lezen wat ik schrijf.
Jullie inspireren mij om aan het schrijven te blijven!