2014 en de beste wensen

 

 

Wie doet het nou niet?

Aan het einde van een jaar even terugblikken op het jaar dat achter je ligt..

bedenken hoe snel het voorbij ging

of hoe lang het juist duurde.

 

2014

was voor ons een bijzonder jaar!

 

Het jaar dat begon met een dikke buik en eindigt met een bijna-dreumes.

 



 

 

Het jaar waarin we een gezin werden!

 

Een jaar met wel drie bruiloften 

 

 

 

 

Een jaar with many, mány first times

 





 

 

Een jaar

om dankbaar voor te zijn!

 

Want hoewel het in het leven van elke dag

soms makkelijker is om te zien wat niét leuk is,

niet gaat zoals we willen,

ergernissen en frustraties oplevert;

 

zijn er over het geheel genomen heel veel zegeningen

en moeten we daar misschien wel meer bij stilstaan.

 

Grote dingen

die we vaak als vanzelfsprekend zien:

een dak boven ons hoofd, eten, liefde, vrede.

Kleine dingen

maar daarom niet minder betekenisvol:

momenten waarop gelachen wordt,

gezelligheid met vrienden of familie,

lezen van een mooi boek

terugkijken van foto's.

 

Ik weet niet hoe je uitziet naar het komende jaar.

Of je hoopt dat het beter wordt

hetzelfde blijft

of een totaal andere kant opgaat.

Kijk je uit naar op handen zijnde veranderingen

of  krijg je een beklemmend gevoel

omdat je niet weet hoe het zal gaan.

 

 

 

 

Misschien voel je je verloren

en hoop je eindelijk weer vastigheid te vinden.

Ben je overtuigd om het roer om te gooien

of klamp je je vast

aan wat vertrouwd is.

Heb je een hoop plannen en voornemens

goede moed

of kijk je het liefst niet verder dan vandaag.

 

 

 

 

Ik weet niet wat ik je het beste kan wensen:

een gelukkig nieuwjaar?

de 'beste' wensen?

Weet ik wat jij het meeste nodig hebt

wat jou gelukkig maakt

het beste is?

 

Toch wens ik je maar het beste:

God

Zijn liefde

Zijn vrede

Zijn aanwezigheid

in jouw leven

 

ik hoop dat je in het komende jaar

Hem

voor het eerst, opnieuw of beter zult leren kennen

 

en als je denkt dat Hij je niet ziet

of als je Hem zelf

uit het oog bent verloren

 

dan bid ik je toe

dat Zijn licht

krachtiger dan ooit

voor jou

en in jou

mag schijnen

 

 

 

 

ik wens je

de waarheid

van Zijn beloften

de zekerheid

van Zijn kracht

de warmte

van Zijn liefde

 

ik wens je het allerbeste voor 2015!

 

 

 



een aangename geur verspreiden



 

 

 

Vindt je dat ook zo heerlijk..dat je iets aan het bakken bent/hebt gebakken,

en zo'n heerlijke geur verspreidt zich door het hele huis?!

 

Dit is net zo iets, maar dan zonder het bakken ;)

 

Wat heb je nodig?

 

Bijvoorbeeld:

- wat gedroogde sinaasappelschijfjes

- paar kaneelstokjes

- steranijs

- kruidnagels

- vanillestokje

 

of een combinatie van een paar van deze dingen.

Je kunt er ook nog een extract of geurolie bij doen, bijv. kaneel om het nog sterker te laten ruiken.

 

Voor de sinaasappelschijfjes: snijd dunne plakjes en laat deze drogen. Een paar uur op een lage temperatuur in de oven of (wat ik zelf altijd doe) een tijdje op de verwarming.

 

Doe het bij elkaar in een glazen potje en schenk er warm water overheen, zo komen de geuren vrij. Zet het dan op een theelichtje zodat het warm blijft en lekker blijft ruiken.

(Het kan ook in een pannetje op het fornuis maar dan kost het natuurlijk wel gas/energie)

 

Ook leuk: doe  het in een zakje of weckpotje, pak het mooi in en geef het cadeau!

 

 

 

 

 

 

10 maanden

10 maanden was ons meisje vrijdag.
10 maanden...betekent dat we echt al richting 1 jaar gaan (wat?).

Ik zal dit vast nog heel vaak zeggen, maar ze wordt gróót.
Het blijft me verbazen hoe snel ze zich ontwikkelen op deze leeftijd.
Soms lijkt het of ze elke dag iets nieuws kan of begrijpt..de manier waarop ze opeens kijkt, de dingen die ze uitprobeert.

En verder...

Ze zwaait..de hele dag door.

 
Ze zegt papa en mama...nog niet altijd gericht. Wel mám-ma! mam-mam-ma! als ze bijvoorbeeld uit de box wil.

 

Het is een portret hoor..gekke bekken trekken, uitsloven.



 

En natuurlijk eenkennig..moet niks van vreemde mannen hebben! :)

Kan prima stukjes vlees of ei pakken tussen wijsvinger en duim (kijk maar zo), broodjes met een vork eten en leert drinken uit een beker.

 

 

Houdt op het moment erg van hard de blokkentoren omgooien en gillen..

en dan vooral in combinatie en dan nog leuker om het samen te doen.

Of omstebeurt gillen..of 'ha' zeggen..is ook heel leuk.

Vindt het leuk om dingen na te doen.



 

 

 

Dollen met papa..en samen gekke geluiden maken.

 



 

 

En...natuurlijk gewoon prachtig zijn!



just for a little while..

Vanmiddag haalde ik Annejet uit haar bedje.
Meestal is ze er dan nog niet gelijk 'klaar' voor en voed ik haar dan, waardoor ze iets lekkerder wakker wordt.
Vandaag gingen haar oogjes tijdens het drinken weer dicht en ook toen ik haar overeind haalde,
ging ze tegen me aan liggen en viel weer in slaap.
Nou, dat gebeurd eigenlijk nooit meer, dat ze tegen me aan ligt te slapen.

Het boek wat ik aan het lezen was, lag buiten handbereik. Net als m'n telefoon.
Dus daar zat ik.
Voelde haar warme lijfje, legde m'n hoofd tegen haar hoofdje, luisterde naar haar ademhaling.
Ik zat.
Niks te doen.
En dacht: dit ís het, dit moment.
Mijn leven. Mijn meisje.

En het deed me terugdenken aan al die uren in die eerste maanden dat ik zo met haar zat.
Na de voedingen, om het beter te laten zakken.
Of omdat ze zo nou eenmaal het beste sliep.
Of omdat het gewoon zo heerlijk was.

Vond ik het dat nou altijd fijn?
Nee, soms werd het zwaar, of was het saai..wilde ik m'n handen en m'n armen vrij.
Of twijfelde ik, omdat 'men' het raar vond om zoveel met haar te zitten.

Tsja, deed ik die dagen wat minder in huis? Vast wel.
Had ik minder tijd voor mezelf? Zeker.
Keek ik teveel tv (geluidloos, dat wel) omdat ik toch op de bank zat? Waarschijnlijk.

En toch, als ik er over nadenk, denk ik: time well spend!!
Want hoeveel uur, over een leven genomen, brengt een kind nou bij de moeder (of vader)
op schoot door?
Wat zeg ik, over een paar jaar zal ze er waarschijnlijk alleen nog maar zin in hebben als ze moe of hangerig of gevallen is.
Een enkele keer voor de gezelligheid.

Ik las in mijn boekje waar ik over Annejet schrijf, een maand nadat ze geboren was
(en vlak daarvoor schrijf ik dat ik slecht geslapen had en ze 's ochtends al weer huilend
wakker werd en ik niet wilde):

'Net, toen ze na de voeding, met haar gezichtje in m'n hals tegen me aan in slaap
was gevallen en ik haar bekeek, realiseerde ik me iets.
Ze is maar één keer baby, maar één keer zo klein,
deze tijd beleven we met haar maar één keer.
Je hoort zo vaak mensen zeggen: Waar is de tijd gebleven, het gaat zo snel voorbij,
geniet er nog maar van.
En ik dacht: ik wil het koesteren, dit moment. Dit alleen is wat er toe doet.
Jij en ik samen. Jouw koppie op m'n schouder, dicht tegen mij aan.'


Dus ach, dan 'verspil' ik maar wat uren met 'alleen maar zitten'.
Er komt vast een tijd...ooit, als ze een grote meid is, dat ik met weemoed terugdenk
aan de keren dat ze tegen me aan lag.
Dat ik zou willen dat ze nog even zo klein was,
nog even haar warme lijfje tegen me aan,
mijn hoofd tegen haar hoofd.

motherhood

 

 

There's nothing like motherhood that

teaches you so clear your ultimate

weaknesses and strengths,

your uttermost failing and succeeding.

Nothing teaches you so much humility,

getting down on your knees,

but also nothing can let you rise so high

above yourself and

learns you to persevere.

It shows both your doubts and hopes,

reveals your uncertainty and dependence.

It sometimes is hard and painful,

it asks everything from you

and

stretches you thinner than ever.

And yet it is so rewarding,

brings you so much joy

and let you experience LOVE

in a way

you never had before.