Christ centered Christmas

Zal ik eens iets bekennen? Ik houd van kerstfilms.
Ja van die zoetsappige romantische feelgood films.
Het wordt me een beetje teveel als er gesproken wordt van
'such a magical time' of 'miracles happen at Christmas'..
maar het sfeertje..heerlijk.

Er was een tijd, dan wilde ik dat graag nadoen.
Maar in Amerika (waar veel van die films zich afspelen) is kerst
veel meer 'een ding'.
Al die tradities: Christmas caroling, Christmas cookies, presents
under the tree, Christmas eve, mistletoe en stocking..noem het maar op.
En zo werkt het met tradities; die kun je niet nadoen, die creëer je, die
groeien over tijd.

De laatste jaren echter groeit bij mij, in de aanloop tot kerst, als alles bedolven wordt
onder versieringen en eten en cadeaus en kerstkleding, steeds sterker een verlangen
om vooral stil te staan bij waar het met kerst om gaat.

Dit jaar nog meer dan eerder voelde ik een soort leegte bij alle glans en glitter
die ik om me heen zag.
Ik kon voor mezelf de betekenis niet zien van een kerstboom, van ballen of
sneeuwvlokken, rendieren en hertjes.

Begrijp me niet verkeerd, dit wordt geen tirade tegen kerstbomen of versiering.
Ik snap de gezelligheid die het met zich meebrengt.
Ik geniet ook van de lichtjes in de stad en de kerstbomen (of kersenbomen
zoals Annejet ze noemt:))bij ons voor in het water.

Hoewel ik een sterke behoefte had aan simpele versiering,
geniet ik ervan dat het huis rond kerst nét die extra touch krijgt.
Wat heerlijk om kaarsjes aan te steken,
en wat gezellig om samen koekjes te bakken.

 

Wat het dan precies is?
Misschien een hunkering naar echtheid, naar licht wat
niet verdwijnt na kerst maar juist steeds sterker gaat schijnen.

Ik zoek, ik zoek naar dat Kindje in de kribbe.
Ik zoek naar manieren om HEM te aanbidden.
Ik zoek naar de verwondering van Maria, van de herders.
Ik zoek naar de glans en glorie en aanbidding van de engelen.

Het is soms zo ongrijpbaar, tussen de gezelligheid van familie bijeenkomsten.

Hoe zorg ik ervoor dat ik niet alléén bezig ben met mijn huis gezellig maken?
Hoe krijg ik het voor elkaar om in deze laatste dagen niet alléén maar te
denken aan m'n tijdsplanning om met kerst alles voor elkaar te hebben?

Hoe krijg ik de kerstliederen IN mijn hart?
Hoe komt 'de blijde boodschap' UIT de bijbel, UIT de preek, IN mijn leven?


Waar wil ik heen, dacht ik onder het schrijven hiervan?
Waar wil ik, of denk ik, dat het dan met kerst om gaat?

Om liefde.
Om het begin.

Het begint bij Gods liefde, die openbaar wordt in de komst van Jezus naar deze aarde.
God hield zoveel van deze wereld, dat Hij haar niet verloren kon laten gaan.
Hij gaf liefde, vertegenwoordigt.
Liefde werd mens, op deze aarde.

En die liefde, die blijft niet bij die ene gebeurtenis.
Die stopt niet na 25 of 26 december.

Die liefde,
die is elke dag nieuw.

Het gaat God om jou, om mij.

Die liefde, en daarmee ook kerst, wordt actualiteit en realiteit als wij
die binnenlaten.
Als wij God ontvangen, ons hart wagenwijd openzetten.

Die liefde,
die dringt ons ook aan om te délen,
om het niet voor onszelf te houden.

Die liefde,
zorgt ervoor dat in een wereld vol pijnlijke ongelijkheid
mensen naast elkaar gaan staan.

Die liefde,
roept op.



Kom, kom aanbidden.

Neem, neem Mijn liefde aan.

Ga, ga en deel uit.




Ik wens je toe dat je deze kerst
Hém ontmoet.
Geniet van Zijn glans en luister.
Aanbidt vol vreugde.
Je verwonderd als een kind bij het Kind.

Ik bid je toe
dat je mag weten, zien en ervaren:
God deed dit voor mij.

Ik wens je een liefdevolle kerst:
geliefd gevoeld
en liefde gevend!