De laatste losse eindjes worden aan elkaar gehaakt.
Allemaal kleine projectjes..een sjaaltje, een tasje..
Laatste losse eindjes, zo voelt het op het moment een beetje.
Ik haal nog maar eens een doekje door de keuken en badkamer,
en zet weer een wasje.
Wil 's avonds alles een beetje opgeruimd hebben, voor het geval dat.
Nog 'even' alle gezinsleden geknipt de laatste weken, is dat ook
maar weer gebeurd.
Een paar weken geleden kreeg ik opeens toch een beetje de schrik..
ik was er nog helemaal niet klaar voor.
37 weken zwanger, het wiegje was nog niet eens opgemaakt,
er was geen luier in huis (althans geen babymaat) en had ik
eigenlijk wel genoeg kleertjes (die werden nog gauw besteld).
Maar inmiddels denk ik elke dag: van mij mag hij wel komen.
Wat is het toch lastig dat je niet gewoon even hoort: dan en dan...
Ik weet het: ik ben niet goed in dit afwachten en niet weten,
en toch is dat precies wat ik moet doen. Afwachten en loslaten.
Tja, ik leer weer een lesje in geduld hebben en controle overgeven! ;)
Respect voor alle moeders die ruim over tijd liepen/lopen!
Inmiddels is het koningsdag en meivakantie, de ritjes naar school
zitten er in ieder geval even op.
of wie weet..
In de tussentijd hou ik me vast aan de woorden van dit lied
(Take courage, Bethel)
'Sing praise my soul
find strength in joy
let His Words lead you on.
Do not forget His great faithfulness
He'll finish all He's begun.
Take courage my heart,
stay steadfast my soul,
He's in the waiting.
Hold onto your hope
watch your triumph unfold,
He's never failing!'
 |
| dit is toch grappig?! :) |
I'll keep you posted! :)
