Toen ik gister de badkamer schoonmaakte en voor de
wastafel Jif gebruikte, moest ik ineens terugdenken aan de tijd
dat ik naast mijn studie in de thuiszorg werkte.
Ik was bij een nieuwe cliënt en haar zoon was er op dat moment ook
om het een en ander uit te leggen.
En wat vooral heel belangrijk was, was dat er geen Jif gebruikt mocht worden.
Geen idee of ze het dan wel in huis had, maar volgens mij hing er in de kast
bij alle spullen ook nog een briefje: GEEN Jif gebruiken.
Er was blijkbaar bij die mevrouw een keer iets goed mis gegaan met Jif...
Opeens dacht ik: wat erg eigenlijk. Ben je zo oud geworden en
dan maak je je dáár druk om.
Al die oude mensen hadden dat.
Het huishouden was zó belangrijk!
En de meisjes van tegenwoordig maakten ook niet meer zo schoon
als dat zij wilden.
Zij hadden nog echt leren wérken: poetsen, schrobben!
Soms kwam ik in huizen waar ik echt dacht: wat doe ik in vredesnaam hier.
Alles spic en span, keurig bijgehouden. Maar dan kwam je voor de extra klussen.
(en ondertussen dacht ik dan: hm..ik kan beter in mijn eigen kamer aan de slag! ;))
Wat kan ik me ze nog goed herinneren:
Die mevrouw van wie ik een 10 met een griffel kreeg
omdat ik het gasfornuis weer glanzend schoon had gekregen.
De mensen die eerst eens vroegen wat ik verstond onder de wc schoonmaken
want het vorige meisje deed dan alleen de wc-bril.
Nou, gelukkig had ik dat thuis wel geleerd: ik deed ook het fonteintje
én de tegels én de vloer!
Of die mevrouw die vroeg of dat pluisje op de vloer soms met míj mee
naar binnen was gekomen want zojuist lag dat er nog niet.
Tsja, pluisjes kúnnen wel eens binnen komen waaien.
En of ik de ramen altijd op die manier deed.
En of ik die slaapkamer al had gezogen want ze zag nog wat liggen.
Nee mevrouw, die moet ik nog doen.
En ergens snap ik het wel.
Het is al lastig genoeg dat je het niet meer zelf kunt doen
en dan toezien hoe een ander het doet.
Ze hadden het al uit handen moeten geven,
en het liefst hielden ze dan de controle toch nog zoveel
mogelijk wél in handen.
Maar tóch...
ik hoop zo dat, als ik oud mag worden,
het me werkelijk niet uit maakt of er linksom of rechtsom gedweild wordt.
Ik hoop dat ik blij en dankbaar ben als er iemand is die me helpt,
en dat ik dan niet op ga letten hoe vaak ze het stofdoekje uitslaat.
Ik hoop dat ik nog helder van geest ben en nog vrienden en familie om me heen heb,
en me niet druk zal maken of er nog stof op de plint achter de bank ligt.
En dat het me niet uitmaakt of er wel of geen Jif gebruikt wordt,
als het maar schoon wordt!!!
